Οι πρόσφατες αυξήσεις στην τιμή των διοδίων, πέρα από τις λογικότατες αντιδράσεις που προκάλεσαν, έχουν και μια άλλη πτυχή, εκτός από την προφανή. Αποτελούν ύβρη για την υγιή επιχειρηματικότητα.
Μια επιχείρηση έντασης κεφαλαίου απαιτεί χρήματα τα οποία ο επιχειρηματίας είτε τα έχει, είτε τα δανείζεται. Σε καμία περίπτωση δεν του χαρίζονται για να κάνει στο μέλλον τις απαραίτητες επενδύσεις. Επιπλέον, πάντα υπάρχει το, μικρό ή μεγάλο, ρίσκο της εύρεσης και προσέλκυσης πελατών. Στην περίπτωση των αυτοκινητοδρόμων, το ρίσκο των πελατών απλά δεν υπάρχει. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που στερείται ακόμα βασικών υποδομών, με τη μετακίνηση στην ενδοχώρα να γίνεται κυρίως οδικά, οι νέοι αυτοκινητόδρομοι σε καμία περίπτωση δεν θα μείνουν άδειοι.
Επομένως, το κράτος ουσιαστικά χαρίζει σε κάποιον (ευνοούμενο;) σίγουρη επιτυχία και έσοδα. Θα ήταν, ίσως, δεκτό αν δεν υπήρχε η γνωστή συνέχεια: Η αύξηση των διοδίων πριν την ολοκλήρωση του έργου χαρίζει, ουσιαστικά, τα χρήματα για την ολοκλήρωση του έργου σε αυτόν που το ανέλαβε, δημιουργώντας μια πρωτοφανή εύνοια. Νόμιμη μεν, μη ηθική δε.
Όταν σε έναν δρόμο με πολλά προβλήματα ασφαλείας αρχίζουν τα έργα αυτός καθίσταται προβληματικός. Η λογική επιτάσσει, λοιπόν, μείωση αν όχι κατάργηση των υφισταμένων διοδίων. Όταν τελειώσουν τα έργα και παραδοθεί ολόκληρος ο νέος αυτοκινητόδρομος στην κυκλοφορία, τότε ξεκινά και πάλι η είσπραξη.
Φανταστείτε, δηλαδή, ξενοδόχο να χρεώνει απαράδεκτα, παλιά και βρώμικα δωμάτια σε τιμή ξενοδοχείου πέντε αστέρων με στόχο να μαζέψει λεφτά να φτιάξει, κάποια στιγμή, ξενοδοχείο πέντε αστέρων. Υπάρχει κάποιος που να το θεωρεί λογικό;
Πάντα υποκειμενικά,
Κωνσταντίνος Ριγελιανός
Υ.Γ Το κατά πόσο πρέπει να υπάρχουν διόδια σε έναν δρόμο είναι θέμα που θα μας προβληματίσει σε επόμενη ανάρτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου