Γιατί μισώ τους μοτοσυκλετιστές

από τον bloker Θέμη

Καλησπέρα!
Διαβάζω τα posts στη σελίδα τακτικότατα (όταν βγαίνουν, δηλαδή) και σκέφτηκα να στείλω το πιο κάτω κείμενο που έγραψα μία ήρεμη μέρα του Αυγούστου. Ίσως είναι αρκετά προσωπικό, αλλά άπτεται της συμπεριφοράς στους δρόμους...

Φιλικά,
Θέμης
------

Κατ'αρχάς, να πω ότι σαν οδηγός είμαι ήπιος. Δεν αλλάζω τις λωρίδες δυο-δυο. Δεν χώνομαι. Δεν γκαζώνω μέχρι 20 μέτρα από το κόκκινο.
Είμαι ευγενικός. Αφήνω πεζούς να περάσουν και αν είναι στη μέση του δρόμου. Δίνω προτεραιότητα, ακόμα κι αν ο άλλος έχει stop, αν δω ότι δυσκολεύεται. Όταν κάποιος βγάλει φλας του αφήνω χώρο να αλλάξει λωρίδα.
Προσπαθώ να οδηγώ με ασφάλεια. Βγάζω πάντα φλας, ακόμη και όταν είμαι στον κατσικόδρομο μόνος μου. Κοιτάω πάντα καθρέφτες. Δεν αλλάζω λωρίδες απότομα. Δεν γκαζώνω ασκόπως ή όπου δεν με παίρνει το οδόστρωμα και οι συνθήκες.
Και, αναγνωρίζω ότι οι μηχανές αποβαίνουν, τελικά, σε δικό μου καλό: ρυπαίνουν λιγότερο και πιάνουν λιγότερο χώρο στο οδόστρωμα, άρα φτάνω πιο γρήγορα στον προορισμό μου.

Όμως, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο που οδηγώ καθημερινά για τη δουλειά μου, έχω μισήσει τους μοτοσυκλετιστές:

-Γιατί ηχορυπαίνουν (δεν το ανακάλυψα τώρα, βεβαίως, αυτό)
-Γιατί είναι αγενέστατοι – ό,τι και να γίνει μεταμφιέζονται σε νταλικέρηδες, πολύ παραπάνω από οδηγούς αυτοκινήτων.
-Γιατί δεν λαμβάνουν ποτέ υπ'όψιν τους το τί προσπαθείς να κάνεις. Έχετε κολλήσει ποτέ σε λωρίδα που δεν κινείται και προσπαθείτε να αλλάξετε; Πόση ώρα περιμένατε πριν σταματήσουν να περνάνε μηχανάκια ανάμεσα από τα αυτοκίνητα; Πότε σταμάτησε κάποιος για να σας αφήσει;
-Αν όμως προσπάθήσετε να βγείτε, όπως έγινε με μένα χθες όταν βρήκα μία ευκαιρία καθότι η επόμενη μηχανή απείχε 20-30 μέτρα, θα φάτε (μαντέψτε!) βρίσιμο γιατί 'παραλίγο να τον σκοτώσετε' στη λωρίδα (ή μάλλον, διαωριστική γραμμή) που, προφανώς κι αυτοδικαίως, του άνηκε και γι αυτό το φρένο δεν το γνωρίζει.
-Γιατί χώνονται επικίνδυνα μπροστά σου και πρέπει εσύ να τους δεις. Αν δεν τους δεις, ζητάνε και τα ρέστα
-Γιατί αν, σε κίνηση ή στο φανάρι, δεν αφήσεις χώρο να χωθούνε, σε βρίζουνε (πάλι)
-Γιατί, αν και πάντα στο φανάρι χώνονται να βγουν πρώτοι-πρώτοι, ουκ ολίγες φορές ξεχνάνε το φανάρι και απλά κάθονται εκεί καθυστερόντας σε. Αν τολμήσεις να κάνεις ένα 'μπιπ', μαντέψτε τί γίνεται.
-Γιατί μου έχουν χτυπήσει το αυτοκίνητο τρεις ή τέσσερις φορές κατά τα χωσίματά τους. Η αντίδρασή τους κυμαίνεται από παντελή αδιαφορία μέχρι «καλά ρε μεγάλε, πωωωωω» ή θυμωμένη σφαλιάρα (ναι!) στον καθρέφτη.
-Γιατί, αν κινείσαι σε δρόμο με λεωφορειόδρομο και θες να βγεις από αυτόν σε κάθετο δρόμο, κινδυνεύεις είτε να χτυπήσεις ένα από τα μηχανάκια που κινούνται σε αυτόν σαν να τους ανήκει είτε να χάσεις την έξοδό σου
-Παρομοίως, είσοδος από κάθετο σε δρόμο με λεωφορειόδρομο μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη
-Γιατί ουκ ολίγες φορές έχω δει μηχανή να περνάει ξυστά από εμένα με φανταστικές ταχύτητες, χωρίς να έχω προλάβει να τη δω πουθενά και με κίνδυνο να την εκτροχιάσω στην παραμικρή αλλαγή της πορείας μου.
-Γιατί πάμπολλες φορές κινούνται αδιαφορώντας παντελώς για τους υπόλοιπους που έχουν το θράσος να χρησιμοποιούν τον ίδιο δρόμο. Προσωπική, πολύ πρόσφατη εμπειρία: Δευτέρα πρωί-πρωί, στον παράδρομο της Κηφισίας στο ύψος του ΑΒ, όπου ο παράδρομος δίπλα από τα υπόγεια περάσματα είναι 2 λωρίδες. Ελάχιστη κίνηση, εγώ και μία μηχανή που κάνει φιδάκια πάνω στη διαχωριστική γραμμή κάπου 10-15 μέτρα μπροστά μου, με χαμηλή ταχύτητα. Του κάνω ένα σύντομο 'μπιπ' για να μην τρομάξει όταν τον πλησιάσω. Με βλέπει στον καθρέφτη. Μαζεύεται κάπως, και τη στιγμή που τον προσπερνάω (έχοντας κολλήσει στα αριστερά του δρόμου) κάνει πάλι ένα ζιγκ-ζαγκ, με αποτέλεσμα η μεταξύ μας απόσταση να είναι καμμιά 10αριά εκατοστά. Στο φανάρι με πλησιάζει έξω φρενών και αρχίζει έναν οχετό, γιατί παραλίγο να τον σκοτώσω. Μικρή λεπτομέρεια: ο κύριος δεν φόραγε καν κράνος. Άλλο περιστατικό, επίσης φοβερά χαρακτηριστικό: κάθοδος Μεσογείων, πριν λίγα χρόνια, ένα μηχανάκι προσπαθεί να χωθεί ανάμεσα σε αυτοκίνητο και λεωφορείο για να προσπεράσει, παρά το ότι η απόσταση ανάμεσα στο αυτοκίνητο και το λεοφωρείο είναι πολύ μικρή. Την ίδια στιγμή χώνεται άλλη μηχανή μπροστά από το αυτοκίνητο και ο οδηγός του κλίνει προς τα δεξιά φρενάροντας, μηδενίζοντας την απόστασή του από το λεοφωρείο. Αποτέλεσμα: -1 πόδι για τον πρώτο οδηγό μηχανής. Δεν συζητάμε δε για κράνος.

Και, δυστυχώς, έχω χάσει φίλους (όχι έναν) από μηχανή. Όχι επειδή τους έφταιγε άλλος. Αλλά από τη συμπεριφορά τους (ένας, οδηγούσε αγωνιστική μηχανή με ένα πόδι. Άλλος, αγωνιστική με λεία λάστιχα).

Γι αυτό λοιπόν σιγά-σιγά μίσησα τους οδηγούς μηχανών, για δύο γενικούς λόγους:
-Είναι αγενέστατοι στην οδήγηση και τη συμπεριφορά τους και
-Απαιτούν να προσέχεις εσύ για τη ζωή τους όταν οι ίδιοι δεν δίνουν δεκάρα.

Όχι ότι οι οδηγοί αυτοκινήτων είναι μαλάματα ή κάτι τέτοιο. Αλλά για κάθε επεισόδιο που θα δω με οδηγό αυτοκινήτου αντιστοιχούν δέκα με μηχανές...